Een zevende zwangerschap

Ik wilde in 2022 al ontzettend graag een vierde kindje maar wist van mijn man dat hij dit (nog) niet zag zitten, dus parkeerde ik deze gevoelens even een jaartje om te kijken of ik het dan ook echt nog wilde. Plus dat er bij kwam dat ik de implantaten er sowieso eerst uit wilde hebben en daarvan wilde herstellen.

Zoals altijd alles bij ons viel dit allemaal mooi op zijn plek want tegen de tijd dat hij er klaar voor was voelde ik mij zo veel beter in mijn vel dankzij de explantatie operatie in oktober.

Wij gingen er officieel voor! En ja hoor het was (weer) meteen raak! Ik was gelijk zwanger, alleen eindigde deze zwangerschap een weekje later meteen in een vroege miskraam, die had ik wederom niet zien aankomen, ik vermoede namelijk  dat de eerdere miskramen wellicht kwamen door de hormoonverstorende implantaten.

4 weken later was ik meteen weer zwanger, door de klap van de maand ervoor was ik hierdoor nu uiterst voorzichtig en durfde ik niet blij te zijn, puur uit zelf bescherming. Ook wist ik dat ik dit precies zo had bij Amélie en dit duurde tot 14 weken, tot we een pret echo maakte en het geslacht wisten eigenlijk.

Hier door zat ik bewust of onbewust toch te wachten op die ‘magische’ 14 weken hopend iets meer vertrouwen te krijgen in mijn lijf en in het samenspel met mijn baby. Ondanks een goede 13 weken echo (die ook al medisch is tegenwoordig) een goede NIPT én een geslachtsbepaling bleef mijn gevoel toch wat vlak. Dit maakte mij natuurlijk ontzettend onzeker want je weet vanbinnen best hoe je je zou moeten of liever gezegd WILLEN voelen, alleen is het er niet. Was dit nou nog steeds zelfbescherming? Had ik een zwangerschaps depressie? Of waren het de hormonen die nog steeds ontzettend in de war waren. We weten het niet.

Opeens kreeg ik een onverwachte bloeding, oké dit was het. Zie je nou er was iets mis daar gaan we! Maar deze hield op na een dag en het is een feit dat alles beter doorbloed is en ik nog zwaar til etc, ook heb ik elke ochtend wat bloed uit mijn neus, misschien moet ik niet zo overdrijven. We kunnen dit.

1 week later volgde er bruin bloed. Oud bloed. Vervelend maar verdacht, misschien nog van vorige week? Helaas bleef dit bruine spul ruim een week elke dag weer flink aanhouden waar door ik toch twee keer aan de bel heb getrokken. Gelukkig kon de verloskundige mij bij beide keren  geruststellen met een echo dat er écht niets te zien was en er in ieder geval zeker niks mis was met ons kindje. Uiteindelijk ben ik doorgestuurd naar de gynaecoloog om toch even te checken, waarschijnlijk kwam de bloeding door een wondje ergens in mijn buik maar die is nu weg.  trouwens echt vreselijk is zo’n eendenbek, sowieso altijd wel, maar als je zwanger bent extra! Je wilt kosten dat het kost je kindje beschermen maar dan voelt het ineens zo dichtbij en open en bloot allemaal. Zeer onprettig!

Op dezelfde dag dat ik naar de gynaecoloog ging, had ik ook de 20 weken echo bij de verloskundige, het was heel gezellig en we hadden het er nog over van jeetje stel je voor dat je vervelend nieuws moet brengen etc etc, en we zeiden luchtig, ja je hebt toch 3 gezonde kinderen hoe ver wil je gaan. Alles leek helemaal goed met ons kindje en ik voelde de liefde stromen, sowieso al in deze week nadat de bloedingen waren gestopt.

mijn vertrouwen was er eindelijk, nu voelde ik hem ook echt goed bewegen en je zag het al aan de buitenkant… 

toen de echo bijna klaar was en ze nog een onderdeel moest checken zei ze, ik zie hier toch iets waar even naar gekeken moet worden in het Erasmus en op dat moment dacht ik ach misschien ziet ze het niet goed (genoeg) ons kleintje was ook zo druk aan het zwemmen en doen…. Het lijkt erop dat jullie baby een dubbel systeem heeft aan zijn nier, hier hoef je niet van te schrikken dit komt vaker voor.
Maar eenmaal thuis gekomen merkte ik dat ik enorm geschrokken was, wat zou dit betekenen? Ze belde 20 min later dat ik over twee dagen al terecht kon voor een GUO. Dit is een geavanceerd echoscopisch onderzoek waar ze een uur lang alle organen grondig gaan checken.

En daar stortte ik weer in, uit m'n bubbel gerukt, niet wetende wat ons te verwachten staat.

Er is een dubbel systeem nier aan beide zijden gevonden bij ons kindje. 

Normaal gesproken heb je in één nier ook één kamer, bij een dubbel systeem zijn er twee kamers wat voor complicaties zou kunnen zorgen. Voornamelijk wanneer er een kamer opzwelt en je nier groter wordt. bij een dubbel systeem zijn er ook vaak twee urinebuizen te vinden in plaats van eentje zoals het hoort. Helaas zijn deze niet zichtbaar op een echo en moet dit dus later blijken. Via die andere buis kan er een reflux optreden wat ervoor zorgt dat als de baby plast, de urine weer terug stroomt. Dit wil je absoluut niet want dan is er een zeer grote kans op herhaaldelijke urine wegen/blaas en nierbekken ontsteking, in dat geval raden ze preventieve antibiotica aan in de eerste 4 jaar. 

Donderdag en vrijdag(ochtend) waren simpel gezegd ontzettend stressvol, ik kon alleen maar huilen en scenario's bedenken. Ik weet dat mijn lieve verloskundige zei, alsjeblieft kijk nou niet op Google, dit is jullie kindje en zijn verdenking, deze zijn zo uiteenlopend bij elk kind dat je echt nog niets kunt weten. 

ha ja tuurlijk, ik niet googlen 🫢 ik heb werkelijk elk scenario bekeken, eigenlijk wat ik zag is dat de meest voorkomende dit zijn; 

•  dat er mensen zijn van een jaar of 40 die er per ongeluk achter kwamen dat ze dit hadden, omdat er een echo werd gemaakt van hun organen.
  
  
• baby'tjes die dit hebben het eerste jaar alleen maar huilen van de buikpijn en zeer slecht drinken, gauw afvallen...

•  ook dat de nierfunctie aan de dubbele kant maar 30% is, en ze dus later een donor niet zouden moeten hebben wat weer bijna niet te krijgen is. (vandaar mijn shock dat het aan beide zijden is)

• dat kindjes preventief de eerste 4 jaar van hun leven aan de antibiotica moeten wegens infectie gevaar. Hier schrok ik dus ook vreselijk van want natuurlijk wil je dit niet, 2 weken AB is al funest voor de darmen (en dus huid en noem maar op) voor zo'n kleintje.

• hoge koorts, blauwe lipjes, adem stops, blijven huilen, niet wetende wat er aan de hand is en dan blijkt het toch blaas ontsteking of erger, nierbekken ontsteking. 
  
  
• donor nier, dialyse, uitvallende nier en noem maar op.

Doe mij die eerste maar dan 🤔 jeetje wat heftig! de rest heb ik maar een beetje verdrongen omdat ik mezelf niet helemaal gek wil maken. Wij gingen met een donkere wolk boven ons hoofd naar het ziekenhuis, zeiden eigenlijk niet veel tegen elkaar en we lieten het maar over ons heen komen... niet wetende wat we te horen zouden krijgen. 
Eenmaal daar aangekomen werden we liefdevol ontvangen en na wat vragen te beantwoorden ging ze meteen kijken, we mochten niet vragen of iets er goed uit zag want dat ging ze op het einde allemaal vertellen.

uiteindelijk was de conclusie dat er inderdaad nog steeds verdenking is op een dubbel systeem, alleen omdat de nieren wel precies de juiste vorm hebben van een reguliere nier en absoluut niet vergroot zijn is er voor nu helemaal geen nood aan de man, pfwieuw wát een opluchting!!! we krijgen met 30 weken nog wel een extra echo in het ziekenhuis en als de baby geboren is moet hij onder controle blijven. Ze zei met een week of 1, maar ik vroeg wel voorzichtig of dat misschien, mits alles goed verloopt en hij goed plast, dat ook verzet kan worden naar 3 weken, gezien ik rust in de kraamtijd ontzettend belangrijk vind voor de hechting tussen mij en de baby. Het liefst blijf ik zeker de eerste twee weken binnen met hem. Dit mocht gelukkig. 

nu gaan we écht genieten, ik geloof enorm in dat elk kindje je iets brengt wat je heel hard nodig hebt, zij komen niet zomaar in je leven. wat precies weet je vaak pas na de geboorte. Zo bracht Sophia mij échte liefde, Lilly bracht mij zelfverzekerdheid en Amélie bracht vertrouwen. Ik dacht in het begin van deze zwangerschap bijvoorbeeld dat ik nog zo graag een meisje wilde, maar nu ben ik erachter dat willen en nodig hebben twee compleet verschillende dingen zijn. Ik had een zoon nodig, en die heb ik nu 'gekregen' en die laat ik nooit meer los 🌅