Het is een beetje als je derde kind, niemand kijkt er meer van op! Oh ze heeft er weer een gehad. Geen kraamvisite meer, dit kent ze al. Daardoor ben jij als moeder natuurlijk niet minder verliefd op je kindje of was de bevalling minder zwaar, heb je minder steun nodig van anderen.
Het is de derde keer dat ik een miskraam heb meegemaakt, ik zeg express ik, want niemand anders voelt het zoals jij zelf. Alles gaat door, maar jij leeft in een vreemde verwarrende waas die niemand anders ziet of voelt. Het ongeloof, de boosheid, het verdriet, de onzekerheid.
De antwoorden doen pijn als je het voorzichtig verteld, het maakt niet uit wat iemand zegt, het is nooit het goede. ze zullen je toch niet begrijpen.
is dit dan niet voorbestemd? Of laat het universum mij weten dat dit soort zaken niet te plannen zijn en ik geduld moet hebben?
ik trek mij maar weer terug in mijn bubbel en wacht geduldig af, hopend op iets wat misschien nooit komt en tussendoor geniet ik van het leven dat ik al heb, want dat is alles dat uiteindelijk telt ❤️
Reactie plaatsen
Reacties