HET IS MAAR EEN PRIKJE

Sophia kreeg haar zoveelste ‘prikje’ net voordat ze 11 maanden was, een aantal dagen erna kreeg ze plots hoge koorts zonder verkoudheidsklachten, dit vonden wij gek maar volgens hun was dit normaal en kon het een bijwerking zijn. Wat mij opviel wat dat haar prachtige krulletjes ineens super stijl waren en ze was helemaal niet haar vrolijke zelf. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ze in de woonkamer op de grond zat en naar me keek, ik schrok me rot want haar linker oogje draaide ineens helemaal naar buiten toe terwijl haar rechter oog recht naar mij bleef kijken. Ik had het nog niet tegen mijn man gezegd en ook hem viel het gelijk op toen hij thuiskwam, wij schrokken ons rot en vroegen bij het consultatiebureau hoe dit kon zo ineens? Zij zeiden dat dit waarschijnlijk altijd al zo is geweest en we het misschien gewoon nooit eerder hadden gezien. Sidenote: Ik was altijd met haar samen thuis, dat het ik écht wel gezien!

We hebben het toen, helaas, hierbij gelaten en dachten dat ze ‘gewoon’ een slecht oogje had. Mijn motto was ‘zie ziet mieren en vliegtuigen’ dus haar ogen kunnen in ieder geval niet slecht zijn, ook hoop je dat het weer goed komt ofzo, duidelijk in de ontkenning.

Toen ze 2,5 jaar was kreeg ze de oog-test, naar aanleiding hiervan werden we doorverwezen naar de optometrist in het ziekenhuis, hieruit bleek dat haar goede oog alles had overgenomen en we daarom niks merkte, maar dat het oogje dat wegdraaide was een sterkte van 6+ en ze zag daar dus eigenlijk niets mee. Ze zag bijvoorbeeld geen diepte, dit raakte mij heel erg, daarom was ze waarschijnlijk zo voorzichtig en durfde ze niet veel. Hoe kon ik dit niet hebben gemerkt.

Mijn moeder was mee naar het ziekenhuis en die vroeg ineens uit het niets, zou dit kunnen komen door de vaccinatie? En de arts zei volmondig: Ja absoluut! Daar schrokken we best wel van en ik had hier nog nooit van gehoord dus ging ik bijsluiters uitprinten en veel lezen over vaccinaties. En inderdaad zij had dus net de ‘prikjes’ gehad, voordat haar oogje wegdraaide… toen kreeg ze koorts én toen gebeurde het. Maar ik legde deze link nooit, want het was toch iets dat haar moest beschermen?

Wij maakte na deze afspraak in het ziekenhuis meteen een afspraak bij een homeopatische arts, die overigens ook 20 jaar lang reguliere huisarts is geweest, ik zeg dit er graag bij omdat mensen helaas vaak oordelen over alternatieve artsen.

Wij kwamen daar vrij neutraal binnen en ik zei express niks over de bijsluiters die ik had gelezen. Maar ikzelf was wel tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk is getriggerd door de DKTP- en hij vertelde dat ze flink reageerde op dit vaccin. Ik kon mijn oren niet geloven!

Hij gaf ons korreltjes mee naar huis die ze in moest nemen, elke dag. Dit noemen ze ontstoren.

Ongelofelijk maar waar keek zij in deze periode weer recht. Wij geloofde het eigenlijk nog steeds niet, ik had het gevoel dat ik in een slechte film beland was, dit bevestigde alles.

Ook werd ze heel erg moe, huilerig en was ze ineens niet meer zindelijk wat erg frappant was, maar hier waarschuwde de arts al voor, áls het aanslaat kan dit gebeuren.

Toen we stopte met het ontstoren was het helaas weer bij af, oogje trok weer weg.. voor de zekerheid stuurde ze nog een kuur op, die hetzelfde deed maar deze mocht ook niet werken. We waren helaas te laat, dit hadden we meteen moeten doen bij die 11 maanden maar wisten we toen niet beter. 

Dit bevestigde voor mij wel dat ze nooit meer een vaccin in haar lichaam zou krijgen en haar zusje die inmiddels net geboren was ook niet.

Ik kreeg heel veel vragen ontremd dit onderwerp of ik er iets over wilde schrijven,  Ik had er wel eens iets over uitgelaten en er waren heel veel mensen geïnteresseerd wat mijn ervaring nou precies was.

Ik probeer met deze blog helemaal niemand om te praten, we zijn volwassen mensen met een eigen mening en doen allemaal wat ons het beste lijkt, of dit nou vanuit liefde of angst is. Lees je in, beide kanten! En maak dán je keuze pas.

Ik merk dus wel dat als Sophia en Lilly beide ziek zijn, Sophia echt een week, soms wel 2 weken ‘mwa’ is, wel ziek maar niet echt, wel hangerig en zeurderig, overal pijn…. en het maar niet wil doorbreken.

Lilly heeft 1 nacht flinke koorts en is er vanaf.

Dit nu al 5 jaar lang.

Inmiddels is daar nog een zusje, Amélie bij gekomen ook zij heeft laatst ook voor het eerst 1 nacht koorts gehad en was er daarna vanaf.

Inmiddels is Sophia bijna 8 jaar oud en heeft ze al 5 jaar een bril, haar oog trekt nog steeds weg maar ze kan het zelf wel iets beïnvloeden, soms wijzen wij haar erop en als ze moe is kan ze er niks meer mee, dan draait hij volledig weg. We lopen nu bij de oogbalans waar ze oefeningen krijgt en het misschien iets beter zou kunnen worden hierdoor. Hopen we!

Ik wil absoluut geen discussies aan gaan want ik snap dus dat als je niet ingelezen bent je bang bent, bang voor ziekte, voor hersenvlies ontsteking, voor dood.

Maar vaccins zijn dus niet helemaal veilig en ik vind het wel heel gek dat we daar niet over worden ingelicht, je krijgt een mega bijsluiter bij paracetamol maar niet bij een vaccin die je op goed vertrouwen laat inspuiten bij je pas geboren baby. Je hond of kat krijgt ‘m op gewicht maar baby’s niet? Terwijl die ook verschillen van 2 tot 6 kg? Ik heb gewoon zo veel vragen die geen arts wil beantwoorden en dat vind ik eng!

De meeste vaccins ‘werken’ maar 5 tot 10 jaar, Dus alle pubers en volwassenen zijn ook niet ‘veilig’, waarom worden we van hun dan niet bang? Maar van mijn niet ingeënte baby wel? Wees blij met de voorzieningen die wij tot onze beschikking hebben, zoals schoon drinkwater en vers voedsel… Frisse buitenlucht, vitamine, groente, fruit, liefde! Dat is dan ook wat wij geven om onze kinderen te ondersteunen, meer kunnen we niet doen.